انسان وتضادهایش

نومیدی هنگامی که به مطلق می رسد یقینی زلال و آرام بخش می شود...

انسان وتضادهایش

نومیدی هنگامی که به مطلق می رسد یقینی زلال و آرام بخش می شود...

فریاد ستودنیست . . .

آری این فریاد که قرنهاست تندیس عظیم جهل ابوالبشر را به دوش می کشد ستودنیست !
فریاد مردی دست و پای بسته بر همنوع آزاد ذهن بسته اش
فریاد کودکی گستاخ بر بلندای سکوت شب
فریاد اناالحق آزاد مردی در آوار گنگان و کران
فریاد ذهن من، فریاد ذهن تو
فریاد قناری محصور در قفس
آری این فریاد ستودنیست و سکوت غارت گر خاطره هاست
غارتگر خاطره های سبز فصل آزادی
غارتگر لبخند از لبان آبادی
غارتگر حیای زن بد کاره
من از این سکوت دلگیرم و
بندبند وجودم فریاد یست بلند بر قامت این تندیس پیر
آری این سکوت غارت گر خاطره هاست و
همتی بلند لازم است این فریاد را !


منبع: نمی دانم!

نظرات 2 + ارسال نظر
فریناز جمعه 15 بهمن 1389 ساعت 20:31

کاش خودتون نوشته بودین...
شما هم باید در این زمینه حرفی برای گفتن داشته باشین...

این همت میتونه به سادگی بازکردن قفس باشه
یا به سادگی فریاد من و تو
یا به سادگی بالا بردن آگاهی کسانی که آزاد مرد را باور نداشتند...

این پیچیده ترین و سخت ترین سادگی ست...ولی میشود اینگونه بود...میشود این گونه فریاد کرد حتی با سکوتی ساده

فریناز جمعه 15 بهمن 1389 ساعت 20:33

همتی به سادگی فریاد....به سادگی سخت ترین ساده بودن ها...

به بلندای اراده....
ما میتوانیم...این را باور داشته باش!

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد