انسان وتضادهایش

نومیدی هنگامی که به مطلق می رسد یقینی زلال و آرام بخش می شود...

انسان وتضادهایش

نومیدی هنگامی که به مطلق می رسد یقینی زلال و آرام بخش می شود...

دعای زیبایی که کاش هرکسی به آن عمل کند!

اى سید ما!

اى مولاى ما!

ما آنچه باید بکنیم، انجام می‌دهیم؛

آنچه باید هم گفت، هم گفتیم و خواهیم گفت.

من جان ناقابلى دارم، جسم ناقصى دارم،

اندک آبرویى هم دارم که این را هم خود شما به ما دادید؛

همه‌ى اینها را من کف دست گرفتم،

در راه این انقلاب و در راه اسلام فدا خواهم کرد؛اینها هم نثار شما باشد.


سید ما!

مولاى ما!

دعا کن براى ما!

صاحب ما تویى؛

صاحب این کشور تویى؛

صاحب این انقلاب تویى؛ پشتیبان ما شما هستید؛

ما این راه را ادامه خواهیم داد؛ با قدرت هم ادامه خواهیم داد؛

در این راه ما را با دعاى خود، با حمایت خود، با توجه خود، پشتیبانى بفرما


آمین


نظرات 3 + ارسال نظر
محمود چهارشنبه 27 مهر 1390 ساعت 00:40

وای یاد دوران انتخابات افتادم.
این قسمت رو خیلی آقا غم انگیز خوند.

ض ر پنج‌شنبه 1 دی 1390 ساعت 15:10

همشری عزیز راه دیر گاهی است به بیراهه رفت است باید راه خویش بیابیم به توسل همه آنچه بر ما رفت و کنون هست نه آنست که خدا می گوید به گمانم بی کم و کاست همه وهمه خوارج دوباره ایم.

[ بدون نام ] شنبه 27 اسفند 1390 ساعت 12:21

خدایا ظهور اقامون روبرسون الهی امین

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد