انسان وتضادهایش
نومیدی هنگامی که به مطلق می رسد یقینی زلال و آرام بخش می شود...انسان وتضادهایش
نومیدی هنگامی که به مطلق می رسد یقینی زلال و آرام بخش می شود...تا که بودیم نبودیم کسی
تا
که بودیم نبودیم کسی/
کشت ما را غم بی هم نفسی/
تا که خفتیم همه بیدار شدند/
تا که مردیم همگی یار شدند/
قدر آن شیشه بدانید که هست/
نه در آن موقع که افتاد و شکست
ما می ایستیم
ما می ایستیم و تسلیم هوچیگری ها نمی شویم؛
بله، ما مسلمانیم و جهان بینی اسلامی داریم؛
به این افتخار میکنیم و ثابت میکنیم که راه نجات بشر این است.
تصاویر هولناک از «کودکان هیولایی»
آیا چیزی از کودکان هیولایی شنیده اید؟
پدیده «کودکان هیولایی»، پدیده ای است که با حمله های نظامی آمریکا و متحدانش به کشورهایی مانند عراق و افغانستان موضوعیت پیدا کرده است.
با خود می گویم:
خدایا! چرا ما مسلمانان دست از بازی های الکی بر نمی داریم؟! تا کی با دشمن فرضی می جنگیم و دشمن واقعی را از یاد برده ایم؟!!!
تا کی به خون برادران مسلمان خود تشنه خواهیم بود، در حالی که گرگها هر لحظه ما را می درند؟!!
خدایا! عقلی مرحمت بفرما!!!
خدایا! بینشی مرحمت بفرما!!
خدایا! بصیرتی مرحمت بفرما!!
فریاد ستودنیست . . .
آری این فریاد که قرنهاست تندیس عظیم جهل ابوالبشر را به دوش می کشد ستودنیست !
فریاد مردی دست و پای بسته بر همنوع آزاد ذهن بسته اش
فریاد کودکی گستاخ بر بلندای سکوت شب
فریاد اناالحق آزاد مردی در آوار گنگان و کران
فریاد ذهن من، فریاد ذهن تو
فریاد قناری محصور در قفس
آری این فریاد ستودنیست و سکوت غارت گر خاطره هاست
غارتگر خاطره های سبز فصل آزادی
غارتگر لبخند از لبان آبادی
غارتگر حیای زن بد کاره
من از این سکوت دلگیرم و
بندبند وجودم فریاد یست بلند بر قامت این تندیس پیر
آری این سکوت غارت گر خاطره هاست و
همتی بلند لازم است این فریاد را !
منبع: نمی دانم!
مدیریت نفس؛ انسان واقعی
اساسا شخصیت جز قوه مدیریت، مخصوصا مدیریت خود چیز دیگری نیست.
انسانی که بر تمایلات خواب و خوراک خود و بر زبان خود و بر چشم و گوش خود و بر دامن شهوت خود مسلط نیست و آنها را تحت سلطه و مدیریت خود درنیاورده است، انسان به معنای واقعی نیست!
شهید مطهری "امامت و رهبری"
نیایشهای زیبایی از خانم فریناز
نیایشهای زیبایی رو یکی از خواننده گان تو قسمت نظرات گذاشته بودن. حیفم اومد تو مطالب اصلی نیاد!
***
خدای مهربانم همیشه در عجبم!!!
تو کجا و ما کجا؟!!!
گاه آنقدر بزرگ میشوی که نه چشم ها یارای دیدنت است و نه گوش ها توان شنیدنت را دارند...
و
گاه آنقدر کوچک میشوی و می آیی مینشینی در قلب کوچک و ساعت ها با من
میمانی....
این تنهایی دو نفره را دوست دارم ولی من توان جبرانش را ندارم...خود که میدانی....
بار الها بگذار برای من شفاف تر از آینه ها باشی و زلال تر از چشمه ی کوثر....
ایمانم را از من نگیر که تمام دارایی ام ایمان قلبی ام به توست بارالها!
خداوندا میخواهم چنان این جا زندگی کنم که تو خود مرا ببری پیش خودت....میخواهم ذره ای از تو را بیاورم اینجا....ما که اجازه نیافته ایم هنوز که به خدمتت رسیم