انسان وتضادهایش

نومیدی هنگامی که به مطلق می رسد یقینی زلال و آرام بخش می شود...

انسان وتضادهایش

نومیدی هنگامی که به مطلق می رسد یقینی زلال و آرام بخش می شود...

کبوترانه

ما را کبوترانه، وفادار کرده ‌است
آزاد کرده است و گرفتار کرده ‌است!

بامت بلند باد، که دلتنگی‌ات مرا
از هرچه هست، غیر تو، بیزار کرده ‌است

خوشبخت، آن دلی که "گناهِ نکرده" را
در پیشگاه لطف تو اقرار کرده ‌است...

تنها گناه ما، طمع "بخشش" تو بود
ما را "کرامت" تو گنه‌کار کرده است!

چون سرو سرافرازم و نزد تو سر به زیر

قربان آن گلی که مرا "خار" کرده است...


منبع


نظرات 1 + ارسال نظر
سید جواد محمودی پنج‌شنبه 2 تیر 1390 ساعت 19:15

موفق باشید . به معطل آباد هم سر بزنید

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد