چندی پیش سخنانی از دکتر میثاق را می خواندم راجع به فلسفه رنج که بسیار فهیمانه بیان شده بود. این که آدمها را با "رنج" هایی که کشیده اند می شناسیم و احترام می گذاریم و اساساً آدمی که رنجی نکشیده باشد به خوشی و سعادتی هم نخواهد رسید . این قسمت از متن ایشان گویای مفهوم رنج از دیدگاه ایشان است :
تنبل از رنج کار می گریزد نادان از رنج یاد گیری ،ناتوان وضعیف از ورزش،چاق از رنج پرهیز،دزد از رنج زحمت ، خسیس ازرنج بخشش،خودخواه وقد از رنج انتقاد ،ناامید ازرنج سعی دوباره و...رنج گریزی ریشه تمام بدبختی هاست . آنکه از رنج سازنده بگریزد قطعا" گرفتار رنج سوزنده خواهد شد.
فلسله رنج قدرت است. مکتب من قدرت است. علت خوشبختی قدرت است.ضعیف همیشه مریض وغمگین وترسو است .عاشق رنجم ،از ضعیف بی همت بیزارم چرا که خدا هم دوستش ندارد .ضعیف جنازه ای است که عزراییل یادش رفته است همه جانش رابگیرد.شیفته کسی هستم که با مفهوم "نمیتوانم"بیگانه است.
"قوی ها جلوهء خدایند.ستودنی وتماشایی. "
و واقعاً هم آدمی که رنجی نبرده باشد، شایسته احترام هم نیست شما به یک دانشمند احترام می گذارید به واسطه رنجی که بابت کسب علم کشیده است، به یک کارخانه دار احترام می گذارید بابت رنج و زحمتی که برای راه اندازی و مدیریت آن کشیده است و فرصتهای شغلی که ایجاد کرده است، یک انسان خوش اخلاق را دوست دارید بابت رنجی که بابت اصلاح نفسش کشیده است، به یک ورزشکار احترام می گذارید بابت زحمتی که برای تمرین و آماده سازی بدنش کشیده است و هزاران مثال دیگر . هر چند جنس این احترام ها متفاوت است اما کلیت مطلب یکیست.
شما برای کسی که ارثی به او رسیده است بدون هیچ رنجی ، احترام خاصی قائل نیستید دقیقاً بابت همین فلسفه رنج.
اگر آینده خوبی برای خودتان متصور هستید مطمئن باشید بدون شب بیداری ها ، زحمت ها و رنج ها امکان پذیر نیست . پس با آغوش باز پذیرنده رنج ها باشید و بدانید زندگی بدون رنج و زحمت ، قابلیت زندگی کردن ندارد .....
به قول قرآن : لقد خلقنا الانسان فی کبد ....
نابرده رنج گنج میسر نمی شود مزد آن گرفت جان برادر که کار کرد
خوب بود
ممنون
امیر علی (ع):
چقدر فاصله دو عمل از هم دور است،عملی که لذت آن میرود و کیفر آن می ماند و عملی که رنج آن میرود و پاداش آن ماندگار است.