انسان وتضادهایش
نومیدی هنگامی که به مطلق می رسد یقینی زلال و آرام بخش می شود...انسان وتضادهایش
نومیدی هنگامی که به مطلق می رسد یقینی زلال و آرام بخش می شود...مثل باران
من نمی‌گویم درین عالم
گرم پو،
تابنده،
هستی بخش
چون خورشید باش!
تا توانی،
پاک، روشن،
مثل باران،
مثل مروارید باش!
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد